(gpv), Ned. politieke partij, opgericht 1.4.1948, die zich richt op de politieke concentratie van de leden van de → Ge reformeerde Kerken (vrijgemaakt), die zich niet langer thuisvoelden bij de akp. Het gpv is als zodanig een typisch Ned. verschijnsel van de verzuiling.
Het accentueert, naast het christelijke en nationale karakter van Nederland, sterk de band met de monarchie (in het bijzonder met het Huis van Oranje), wenst wering van communisten uit openbare functies, geen steun van de overheid aan propaganda voor geboortenbeperking, terwijl aantasting van alle gezag zonder pardon onderdrukt moet worden. Het verschil met de → -Staatkundig Gereformeerde Partij (sgp) is niet groot, het gpv is iets moderner. Bij de verkiezingen van 1963 kreeg het gpv zijn eerste zetel, die bezet werd door P.J.Jongeling. In 1971 en 1972 twee kamerzetels. Sinds 1977 één. Tijdschrift: Ons Politeuma.Litt. B. Holwerda, De crisis van het gezag (1947); A.Zijlstra en C.Veenhof. Kracht en doel der politiek (1948); J.A.Vink. Wat bedoelen wij met ons GPV (1950); J.Meulink. Antirevolutionair of gpv (1952).
