geb. 5 Sept. 1568 te Stilo in Calabrië, werd dominicaner monnik, onderzocht de verschillende philosophische stelsels der ouden, en kwam zoodoende tot een eigen stelsel, waarin hij de Openbaring als grondslag der theologie en de Natuur als grondslag der philosophie aannam. Door zijne vrijë begrippen maakte hij zich vele vijanden; hij werd weldra beschuldigd eene zamenzwering gesmeed te hebben tegen de Spanjaarden (destijds de overheerschers van zijn geboorteland), en 1599 tot levenslange gevangenis veroordeeld.
Hij zuchtte 27 jaren in den kerker, en werd herhaalde malen op de pijnbank gebragt; eerst door paus Urbanus, die beloofde hem als ketter te regt tezullendoeu staan, werd hij uit den spaanschen kerker verlost; van 1626 tot 1629 bragt hij nog, voor den schijn, in de gevangenissen der Inquisitie door, en werd toen op vrijë voeten gesteld. In 1634 begaf hij zich van Rome naar Parijs, waar hij met onderscheiding ontvangen werd, en 21 Mei 1639stierf. Behalvezijne philosophische werken bestaan ook van hem eenige italiaansche gedichten.
