een Thraciër, aanvoerder der in opstand gekomene romeinsche slaven in den Slavenoorlog, ontvluchtte anno 73 v. Chr. met 70 gladiatoren (Thraciërs en Galliërs) uit Capua, en begon Campanië te verwoesten door zijne strooptochten, terwijl zijn aanhang van dag tot dag grooler werd, en weldra aangroeide tot een leger, dat een oogenhlik 70,000 man sterk was.
Inmiddels waren reeds verscheidene romeinsche veldheeren, legen hem uitgezonden, door hem verslagen'(pretor Claudius, de twee consuls Gellius en Lenlulus). Doch zeer goed de onmogelijkheid inziende om den strijd tegen Rome vol Ie houden, was zijn oogmerk Italië te verlaten; en hij was dan ook reeds in Cisalpynsch Gallig dóórgedrongen (72 v. Chr.), toen bijdoordeoverstroomiug van de Po en door het geschreeuw zijner onderhebbeuden genoodzaakt werd om terug tetrekken, en om op Rome aan te rukken. Niet in staat die stad te bemachtigen, zag S. zich weldra bestookt door eene ontzettende krijgsmacht, door Crassus teruggedrongen tot in [iruttium, en daar in de omstreken van Rhegium aan alle kanten ingesloten. Tevergeefs beproefd hebbende om over te steken naar Sicilië, behaalde hij nog wel ettelijke voordeelen, doch werd verpletterd door Crassus in den slag aan den Silarus (71 v. Chr.). Dat S. zijne grootsebe plannen niet verwezenlijken kon, is hoofdzakelijk te wijten aan de weinige gehoorzaamheid, waarop hij van de ongeregelde benden, die hij aanvoerde, konde rekenen. Naar men wil was hij een telg uit een vorstelijk geslacht; hij had eerst bijeen thracischhulpkorps gediend, was toen gedeserteerd, doch weder in handen van de Romeinen gevallen, die hem lot, straf slaaf maakten en te Capua opsloten. Zooveel is zeker, dat S. een groot man was, en even menschelijk en zachtaardig als dapper, onverschrokken en vol beleid en doorzicht.
