(Robert van Beieren, genaamd prins), zoon van den keurvorst paltsgraaf Frederik V (die gehuwd was met de oudste dochter van koning Jacobus I van Engeland), en neef van Karel I, was een der voornaamste veldheeren van dien vorst in den burgeroorlog, nam deel aan den slag van Edgehill bij Warwick (1642), deed het beleg van York opbreken (1644), maar verloor de veldslagen van Marston-Moor (1644) en Naseby (1645), gaf Bristol aan Fairfax terug, deed in 1649 verscheidene pogingen in Ierland in het belang van het koningschap, zag zich met eerbewijzen overladen bij de restauratie, en werd admiraal met Monk (1666). In 1679 onttrok hij zich aan het staatstooneel, om zich uitsluitend te wijden aan natuur- en scheikundige proefnemingen.
Hij stierf 1682. Door Karel II was hij verheven tot graaf van Holderncss en hertog van Cumberland.
