1) een zeegod, zoon van Neptunus en Psamathe hoedde de zeekudden zijns vaders; hy kende de toekomst, doch openbaarde die niet anders, dan wanneer hjj daartoe gedwongen werd; om te ontkomen aan hen, die hem met vragen vervolgden, veranderde h(j van gedaante naar zijn welbehagen (zie Virgilins, Georg., boek IV). De philosofen zien in de fabel van P. het zinnebeeld der Matuur, die niet anders dan met geweld hare geheimen laat ontsluieren.
2) koning van Egypte omstreeks 1280 v. Chr.; volgens eene overlevering (verschillende van die van Homerus) ontving P. de schoone Helena en Paris, die door een storm op de egyptische kust waren geworpen : hij hield de overspelige koningin gevangen, en gaf haar na den ondergang van Troje aan Menelas terug.
