venetiaansch generaal, geb. 1153, maakte den vierden kruistocht mede, hielp de Frauken den troon van Constantiuopel omver werpen en het Latijnsche rijk stichten, maakte zich ten behoeve van de Venelianeu meester (1207) van de Sporadische eilanden en van de Cycladen (inzonderheid Naxos), en werd door den latijnscben keizer Hendrik verheven tot Hertog van den Archipel, welke titel op zijne afstammelingen overging. Hij ontweldigde Candia aan zijne landgeuoolen, en liet zich uilroepeu als koning van dat eiland, doch verloor het reeds kort daarna.
Hij behield echter Naxos, en stierf daar in 1220. Zijne afstammelingen onderscheidden zich in de oorlogen tegen de Genneezen en tegen de Grieken, en droegen den titel van “Hertog van den Archipel” lot op Johannes Sanudo, den zesden hertog, wiens dochter in het laatst der 14e eeuw in den echt trad met den vorst van Negrepont, die door dal huwelijk in ’t bezit kwam van de soevereiniteit over Naxos.
