(Charles d'Albert, hertog van), gunsteling van Lodewijk XIII, geb. te Pont-Saint-Esprit in 1578, was eerst page van Hendrik IV, die hem bij zijn zoon (later Lodewijk XIII) plaatste. Hij wist de genegenheid te winnen van zijn jongen meester, die hem, zoodra hij den troon had beklommen (1610), met gunsten overlaadde.
De Luynes bespoedigde den val van den maarschalk d'Ancre (1617), maakte zich, toen die vermoord was, meester van al het gezag, en liet de koningin-moeder verbannen om zelf te kunnen regeeren in 's konings naam. Hij maakte zich spoedig gehaat door zijne eerzucht en inhaligheid, en deed eenige onlusten ontstaan; maar het gelukte hem de misnoegden te beteugelen, en daarvan trok hij partij om zich tot connétable te doen benoemen (1621); hij deed den oorlog verklaren aan de Protestanten, en ontweldigde hnn eenige plaatsen; maar hij leed eene schandelijke nederlaag voor Montauban ; kort daarna (1621) stierf hij aan eene kwaadaardige koorts, terwijl hij op het punt stond in ongenade te vallen.(Honoré Theod. Paul Joseph d’Albert, hertog van), afstammeling van den vorige, geb. 15 Dec. 1802, een uitstekend fransch archeoloog en kunstkenner. Als de voornaamste zijner werken noemen wij: Essai sur la numismatique des satrapies (Parijs 1846) en Inscriptions cypriotes (Parijs 1852).
