(markizin), een der bijzilten van Lodewijk XV van Frankrijk, geh. 1722, was de dochter van een slachter in 't Invaliedenhuis te Parijs, die (wegens bedriegelijke handelingen in zijne betrekking) genoodzaakt was zijn heil te zoeken in de vlucht. Op 19-j. leeftijd trouwde zij met den neef van een paehtergeneraal (Lenormand d’Elioles); doch nauwlijks drie jaren gehuwd, liet zij haren man aan zijn lot over (1744) en werd de bijzit des konings.
Zij werd in 't paleis te Versailles geïnstalleerd, tol markizin van P. verheven, met een jaargeld van 200,000 francs beschonken, en later benoemd tot staatdame der koningin. Gedurende 20 jaren oefende zij oenen schier alvermogende!! invloed uit, hoofdzakelijk doordien zij er Lodewijk XV nooit een verwijt van maakte als hij aan andere minnarijën de voorkeur gaf, en hem zelfs bij menige gelegenheid hare goede diensten leende, om in de ontucht zijn doel te bereiken. Lang was zij in Frankrijk de hoogste wetgeefster op het gebied van smaak en mode: huisraad, kieeding, kapsel, alles heette d la Pompadour. Ministers, generaals, ambassadeurs werden aangesteld en afgezet naar haar welbehagen. Zij stierf 15 April 1764, een voorwerp van algemeene verachting en bespotting.
