d. i. de Zeven Koningrijken, onder dezen naam verstaat men de zeven koningrijken, die in de 5e en 6e eeuw achtereenvolgend in Groot-Britannia gesticht werden door de Angelen en Saksen, nl.: Kent, gesticht omstr. 455 door Hengist ; Sussex, door Eila in 491; V/essex, door Cerdik in 516; Asser,door Erkenwin in 527; Northumberland, in 547 ontstaan uit de vereeniging van de twee koningrijken Bernicia (noordelijk) en Deiria (zuidelijk gedeelte); Est-Anglia, in 571; Mercia, in 584. Op het land van Wallis na besloegen ze geheel Eugeland en het zuiderdeel van Schotland.
Na elkander lang beoorloogd te hebben, werden deze 7 rijken onder één schepter gebracht (tusschen 800 en 827) door Egbert, die toen den titel aannam van koning van Engeland.
