een vermaard grieksch scheurmaker, was archimandriet van een klooster in de nabijheid van Constantinopel, toen de ketterij van Nestorius veld begon te winnen. Hij verliet de afzondering, om als verdediger op te treden van de rechtzinnige leer, doch hij verviel daarbij zelf in eene ketterij, juist het tegenovergestelde van het Nestorianismus, doordien hij leerde, dat de geheele menschelijke natuur van Christus zich in diens goddelijke natuur opgelost en daarmede vereenzelvigd had.
Deze leerstelling van E. werd veroordeeld in 448, ook in 451 in de kerkvergadering te Chalcedon, in weerwil dat de synode te Ephesus (449 onder voorzitting van Dioscorus, bisschop van Alexandrië, gehouden, en later met den naam van Roovers-synode bestempeld) uitspraak gedaan had in het voordeel van E. Reeds kort na de veroordeeling van zijne leer (in 451) stierf E.; doch het Eutychianismus, d. i. de leer vau slechts ééne natuur in Christus (welke leer sedert als ketterij werd beschouwd) breidde zich meer en meer uit, en splitste zich gedurig weder in andere sekten, waarvan sommige nog ten huidigen dage in het Oosten voortbestaan; zoo o. a. de Monophysieten, die men echter niet met de eigenlijke Entycheérs of Eutychianen moet verwarren.
