De titel van Doge werd eertijds gedragen door de hoogste waardigheid-bekleeders in verscheidene italiaansche republieken, en wel inzonderheid door die van Venelié en van Genua. In Venetie bestond de macht van den Doge hoofdzakelijk in het beslissen over oorlog of vrede, het opperbevel over de legers, het benoemen tot burgerlijke en kerkelijke ambten, en het voorzitten in den Senaat.
Hij kon echter geen besluiten nemen zonder de toestemming van den Haad der Tien. Het geld werd gemunt op den naam van den Doge, maar niet met zijne wapens; hij mocht niet anders trouwen dan met eene venetiaansche vrouw. Als hij zijne waardigheid aanvaardde moest hij ook de Adriatische Zee huwen, eene plechtigheid, die stellig eene toespeling was op het gezag dat Venetië had over de zeeën. De eerste doge was Palucct Anafesto (697) en de laatste Ludovico Marini, die aan hel hoofd van het gemeenebest stond, toen het veroverd werd door de Franschen (1797). De beroemdste venetiaansche D. zijn Dandolo, Faliero, Tiepolo en Gradenigo (zie die namen).In Genua werd de waardigheid van Doge ingesteld 1339, en aanvankelijk opgedragen voor levenslang; de Doge moest gesproten zijn uit een plebeisch en tot de partij der Gibellijnen behoorend geslacht. Onder die voor levenslang aangestelde D. merken wij op Guarco, Montaldo.Fregoso en Adorno. In 1528 bracht Andrea Doria eene verandering indenregeeringsvorm ; hij lokte een decreet uil, waarbij bepaald werd, dat er een Doge zou worden gekozen om de twee jaren, en dat die gekozen zou worden uit de aristocratische familiên ; die Doge moest overigens zijne macht deelen rnet eenen raad vau 400 leden, gekozen uit de aanzienlijken van den lande. De beroemdste D., die krachtens dat decreet over Genua geregeerd hebben, zijn Spinola, Doria, Grimaldi,lmperiali,Durazzo, Balbi.Pallavicino, enz. Genua hield op D. te hebben in 1797, toen ook die republiek in bezit genomen werd door de fransche troepen.
