Geographisch- historisch woordenboek

Servaas de Bruin, D. Noothoven van Goor (1869)

Gepubliceerd op 21-10-2021

Centauren

betekenis & definitie

(gr. Kentauren, d. i.

Stierendooders), ontegenzeggelijk een wilde menschenstam, die boschrijke bergstreken bewoonde en, te paard gezeten, hoofdzakelijk jagt maakte op stieren. In de mythologie worden de C. voorgesteld als half mensch half paard, gesproten uit Ixion en uit eene Wolk, door Jupiter in de plaats gesteld van Juno (zie IXION), en woonachtig in de omstreken der gebergten Ossa en Pelion in Thessalië. Op de bruiloft van den Lapith Pirithous wilden ze diens bruid Hippodamia met geweld schaken; doch ze werden door de Lapilhen verslagen, uit hun land verjaagd en verstrooid. Een andere merkwaardige strijd der C. is die met Hercules. De vermaardste C. waren : Nessus, Chiron, Eurytus, Amycus, Pholus. Zie LAPITIIEN en HEBCULES.

< >