het oude fSnitium en een gedeelte van Lucanie, is de zuidelijkste punt (of de voet) van Italië, grenst door eene landengte van 10 mijlen breedte ten N. aan de prov. Basilicata, beslaal eene oppervlakte van omstr. 325 vierk. mijlen, doorloopen door de Apennijnen (waarvan sommige pieken 7000vt.),is bij uitstek vruchtbaar, en is menigmaal geteisterd door aardbevingen, zoo inzonderheid die van 1783, die aan ruim 30,000 menschen het leven kostte.
De Calabrezen (gelijk de bevolking genoemd wordt) zijn onbeschaafd en bijgeloovig, lui en onverschillig. De kroonprins van Napels plagt den titel te voeren van Hertog van Calabrië. In den vroegsten tijd noemde men Calabri (d. i. Calabrezen) de volkeren, die van Iapygië dat gedeelte bewoonden, dat zich uitstrekte tusschen de Salentijnen ten O. en de Peucetijnen ten W. Later, toen Italié in elf gouvernementen ingedeeld was (in de eerste eeuw ran het keizerrijk) verstond men onder C. het geheele Iapygium promontorinm (Salentijnen, Calabrezen, Peucetijnen en Messapiërs), op ettelijke kantons na in het westen. Eerst werd C. gecoloniseerd door Grieken ; door de Romeinen onderworpen 260v. Chr. Later viel het in de magt der West-Gothen, toen in handen der Sarracenen, en eindelijk omstr. 1130 in die der Noormannen, die er eene prov. van het koningrijk Napels van maakten. Tegenw. is C. administratief ingedeeld in 3 prov., nl. Calabria cileriore (123 vierk. mijlen; 456,000 zielen; hoofdpl.Cosenza); Calabriaul/eriore I (103 vierk. mijlen; 338,000 zielen; hoofdpl. Reggio); Calabria ulleriore H (97 vierk. mijlen ; 394,000 zielen; hoofdpl. Catanzaro).
