(Benj. Nicolas Marie), een man, die zich ten opzigte van het gevangeniswezen zeer verdienstelijk heeft gemaakt, geb. 10 Sept. 1797 te Parijs, wijdde zich reeds vroeg aan eene de bevordering van het welzijn der menschheid beoogende loopbaan, voerde in hospitalen en regements-scholen het wederkeerig onderwijs in, en werd 1818 door den franschen minister van onderwijs met de taak belast voor de officieren eenen normaal-cursus te openen.
In 1820 rigtte hij eene dergelijke school op ook in de militaire gevangenis van Montaigu; doch, beschuldigd dat hij de ontvlugting had bevorderd van twee gevangenen, werd hij zeil in de gevangenis Laforce gekerkerd, en leerde hier de toestanden der gevangenen van nabij kennen. Sedert dat tijdstip is hij onvermoeid werkzaam geweest voor de verbetering van het gevangeniswezen; met dat doel voor oogen deed hij reizen door Frankrijk, België, Duitschland, en maakte zijne opmerkingen en denkbeelden openbaar in verschillende werken, waaronder: Voyage en Belgique; toen Voyage en Prusse (Berlijn 1847); en later (Leipzig 1851) »De gevangenissen, hospitalen, scholen, burgerlijke en militaire inrigtingen in Oostenrijk, Beijeren, Pruisen, enz.”(Francois), een fransch technoloog, die zich inzonderheid verdienstelijk heeft gemaakt (1810) doorzijne wijze van behandeling om eetwaren gedurende een lang tijdperk goed te houden, door hem beschreven in een afzonderlijk werk, getiteld : L’art de conserver toutes les substances animales et végélales.
(Eugène), verdienstelijk fransch schilder van historie- en van genre-stukken, geb. omstreeks 1820, was een leerling van Ingres.
