Jacques Pierre, 1726 op Corsica geb., trad reeds vroeg in krijgsdienst, en streed roemvol onder Paoli, wiens staatkundige tegenstander hij was. Nadat hij zich aan Lodewijk XVI onderworpen had, werd hij fransche luit.-generaal en eindelijk maréchal-de-camp. 1793 verdedigde hij Corsica tegen Paoli en de Engelschen, verliet later evenwel zijne betrekking, en stierf 1812 als divisiegeneraal op non-actmteit in Frankrijk.
Charles, zoon van den voorg., geb. 1771, op Corsica, diende met geluk te velde, was 1794 brigadechef onder Pichegru, 1796 bngade-generaal, vervolgens divisie-gflieraal, en viel bij eenen uitval uit het door hem verdedigde bruggehoofd van Huningen, 3Dec. 1796. TeAjaccio is in 1854 een gedenkteeken voor hem opgengt.
Jean Charles, neef van den laatstvoorg., geb. te Zicavo.op Corsica, 1791, studeerde scdertl808 te Pisainderegten,was vervolgens eenige jaren stedelijk ambtenaar, werd 1816 procureur des konings, 1819 raadsheer in 't gcregtshof te Bastia, 1830, na de Julij-omwenteling, president van ’t geregtshof te Orleans. Gelijk 1830 voor Corsica, zoo had hij 1839 voor het departem. Loire zitting in de Kamer. Na de Februarij-omwentelmg van 1848, nogmaals voor het departem. Loire in de Nationale Vergadering en in Mei 1849 in de Wetgevende Vergadering zitting gehad hebbende, werd hij raadsheer in het hof van appèl, daarna raadsheer ui het hof van cassatie, en 22 Jan. 1852 door Lodewijk Napoleon benoemd tot Minister van Justitie en Groot-zegelbewaarder.
Charles, zoon van den voorg., was vóór de Februarij-omwenteling 1848 advokaat, na dezelve substituut van den procureur der republiek bij de regtbank van eersten aanleg voor het departement der Seine, 1849 afgevaardigde voor Corsica, 28 Jan. 1852 werd hij kabmets-ebef aan het Departement van Justitie.
