putrefactie, wordt door rottingsbacteriën, splijtzwammen, veroorzaakt, voor het meerendeel anaërobe bact. De R. is een ontleding van georganiseerde (plantaardige of dierlijke) lichamen, waaruit het leven geweken is, en dus een verschijnsel van den dood.
Bij de R. van een lijk ontstaan rottingsgassen (o.a. zwavelwaterstof, koolzuur enz.), vluchtige vetzuren (vooral boterzuur), aromatische stoffen, (indol, skatol, phenol), eiwitstoffen, amidoverbindingen (leucine, tyrosine, enz.) en vele andere producten, waaronder een in de 18e eeuw door Seybert ontdekt rottingsvergift, dat later is gebleken uit verschillende giftige stoffen te bestaan. Na een maand is deze R. meestal afgeloopen; eenige der gevormde stoffen, vooral phenol, werken antiseptisch en houden verdere R. tegen. In het darmkanaal zijn alle voorwaarden voor R. aanwezig, n.l. doode organische stoffen, een menigte bacteriën en een gunstige temperatuur; de R. in den darm (die alleen bij de ongeboren vrucht ontbreekt, daar deze geen bacteriën herbergt), is oorzaak van de giftige werking der drekstoffen, die bij ophooping daarvan tot ziekteverschijnselen aanleiding kan geven. Van de bij deze R. gevormde stoffen komen enkele in de urine voor (zie Indicaan).
