Injectio, Lat., het inspuiten van vocht in het lichaam, een kunstbewerking, die voor verschillende doeleinden en met verschillende stoffen verricht wordt. Men spuit b.v. vloeistoffen in natuurlijke kanalen en holten van het lichaam om een ophooping van vreemde stoffen te verwijderen (zooals bij drekophooping in den endeldarm), of om adstringeerend, prikkelend of anderszins op ziekelijk aangedane gedeelten van slijmvliezen in te werken ( zooals b.v. bij gonorrhoe).
De I. heeft plaats met water of met oplossingen van verschillende stoffen. De inspuiting met water in den endeldarm noemt men lavement (zie aldaar). De subcutane, hypodermatische of onderhuidsche I., het eerst door Alexander Wood te Edinburg (1855) toegepast, heeft ten doel medicamenten in het lichaam te brengen door vooraf in de huid gemaakte openingen ; de daarbij in het losse onderhuidschcelweefsel gespoten oplossing wordt dan zeer snel door de lymphevaten opgezogen en in de bloedbaan gebracht. Natuurlijk kunnen hiervoor slechts zelfstandigheden dienen, waarvan kleine hoeveelheden reeds een krachtige uitwerking hebben (morphine, atropine, aether, kamfer, cocaïne, strychnine, heilserum, enz). Men neemt zijn toevlucht tot onderhuidsche I., wanneer men op een bepaald punt der huid sterk wil inwerken (b.v. op een bepaalde zenuw bij neuralgie), of wanneer men een snelle algemeene werking noodig acht (bij collaps, hevige pijn, enz.) ; ook wel dan, wanneer het inbrengen van het medicament op andere wijze onmogelijk is. De onderhuidsche I. wordt in den regel verricht met kleine, slechts 1 gram vocht inhoudende spuitjes (injectiespuitjes) van glas, die voorzien zijn van een holle naald, waarvan de scherpe punt zonder pijn gemakkelijk door de huid kan worden gestoken; op de spuit is een verdeeling aangebracht, zoodat de dosis, die moet worden ingespoten, zeer nauwkeurig kan worden afgemeten.
Men noemt dergelijke spuiten injectiespuitjes van Pravaz, naar den Franschen geneesheer Pravaz. Grootere hoeveelheden en scherpe stoffen spuit men tusschen of in de spieren (intramusculaire injecties). Wil men een zeer snelle werking van het geneesmiddel bereiken, dan kan men dit direct in de bloedbaan brengen, door het in een ader te spuiten; zoo heeft men bij malaria b.v. inspuiting van chinineoplossing, bij bloedvergiftiging I. van collargol in een ader aanbevolen. Salversan en neosalversan worden steeds in de bloedbaan gespoten. Deze methode draagt den naam van intraveneuse injectie.
