De woorden 'Rust Zacht' en 'Rust nu maar uit' staan dagelijks boven duizenden rouwadvertenties. De overledene slaapt of rust en mag niet worden gestoord. Daarom spreken wij ook fluisterend wanneer wij een rouwkamer betreden.
Verschillende oude culturen hebben dit beeld beïnvloed. Zowel Egypte als Griekenland hebben deze 'slaap'gedachte sterk beïnvloed. De invloed van het Griekse denken heeft vooral in de beginperiode van het christendom sterk zijn stempel gedrukt op de gedachte over leven en dood. Dat de Grieken verschillende versies kenden van de dood en het hiernamaals is gezien de geschiedenis van dit land en het enorme eilandenrijk niet verwonderlijk. In de loop der eeuwen hebben zij vele waardevolle gedachten aan andere godsdiensten toegevoegd, zoals bijvoorbeeld die over onsterfelijkheid en de eeuwige slaap.
Volgens de Griekse mythologie was de onderwereld, waar de doden in eerste instantie verbleven, zo diep onder de aardkorst als de hemel daarboven. Aan de ingang van deze onderwereld of Hades (vaak foutief vertaald als 'hel'), stond het paleis van de godin Nacht. Zij baarde, behalve Hatelijk Noodlot en Zwarte Bestemming, de tweeling Thanatos (de dood) en Hypnos (de slaap). Eenieder die stierf werd door deze twee broers naar de onderwereld gebracht, waar de ziel moest wachten om overgezet te worden naar het dodenrijk. De Grieken stelden de dood niet voor als een skelet, doch dikwijls als een jongeling, die met de rechterhand een dovende fakkel omkeert en in de linkerhand een krans of een vlinder houdt. De vlinder (psyche) is het symbool van de ziel en van de gedaantewisseling, aangezien de vlinder ei en pop is geweest. Op schilderingen worden de broers dikwijls verschillend weergegeven, doch altijd met vleugels, hetgeen hun goddelijkheid verbeeldt. Meestal is Thanatos zwart en Hypnos blank. Het zwartzijn van Thanatos verbeeldt in deze de absolute duisternis. De gedachte dat een dode slaapt geldt in feite alleen voor de tijd dat de begrafenis of crematie nog niet heeft plaatsgevonden. Bekende gezegden als 'de slaap is de broeder van de dood' en- voor iemand die slaapt- 'hij stuurt zijn ziel een straatje om' werden in het verleden letterlijk opgevat.
