Bij de Germaanse volkeren was hulst de lievelingsplant der goden, omdat die zelfs bij de hevigste hagelbui geen schade leed (Latijn Ilex aquifalium).
Een symbool van onkwetsbaarheid, een zegen (overwinning) op de dood. In de donkerste dagen van het jaar rond 21 december, werd dan ook hulst aan de huizen gehangen om de woning onder bescherming van de goden te plaatsen. De oude symboliek rondom hulst is, zoals zoveel oude gebruiken, door de katholieke kerk overgenomen.
