Waaien

betekenis & definitie

v., waeije; stevig —, strûze, pûste; het waait met hevige rukken, de wyn skuort, it hellet en skuort; door — bederven, forwaeije; het waait hard, it waeit dat it rikket, it waeit in stoarm, der stiet in stik wyn; naar de kust -de wind, oanwaeijende wyn; van de kust af -de wind, ôfwaeijende wyn.