Co-ouderschap is de afspraak tussen ouders om, na een scheiding, nog wel samen voor de kinderen te zorgen. Hierbij worden opvang, opvoedingstaken en kosten zo gelijk mogelijk verdeeld tussen de beide ouders.
Wanneer er sprake is van co-ouderschap tussen gescheiden ouders, verblijven de kinderen ongeveer even vaak bij de moeder als bij de vader. Meestal wordt afgesproken dat de kinderen halverwege of om de week verhuizen naar de andere ouder.
Een groot voordeel van co-ouderschap is dat beide ouders op deze manier betrokken zijn bij de dagelijkse bezigheden van hun kinderen. Voor de kinderen is het tevens fijn dat ze niet hoeven te kiezen tussen de ouders, zodat er geen loyaliteitsconflict ontstaat. Verder is er een gelijke verdeling in de zorg- en opvoedingstaken en de kosten. Dit gebeurt meestal 50/50, maar als de ene ouder een lager inkomen heeft dan de ander, is het vaak verstandiger om een verdeling naar financiële draagkracht af te spreken. Het is belangrijk dat de ouders dit samen in goed overleg afstemmen. Een belangrijke voorwaarde voor co-ouderschap is dan ook dat de ex-partners nog goed met elkaar kunnen omgaan. Ook moeten de kinderen het zien zitten om steeds te verhuizen en hier geen negatieve gevolgen van ondervinden.
Hiernaast is het belangrijk dat de ouders nog dicht bij elkaar wonen, zodat de kinderen vanuit beide adressen gemakkelijk naar school kunnen. Verder moet het co-ouderschap goed te combineren zijn met het werkschema van de ouders. Doordat veel zaken dubbel aangeschaft zullen moeten worden, moet co-ouderschap ook financieel haalbaar zijn.
Ook bij co-ouderschap is er sprake van kinderalimentatie, die wordt vastgesteld op basis van de benodigde kosten voor de kinderen en de draagkracht van beide ouders.
