Papwgaaiensoep is In 1900 voor het eerst gehoord, in Nederlands-Indië. Het werd daar door Nederlandse soldaten gebruikt voor 'jenever'. De Papegaai was een bepaald merk jenever. Waarschijnlijk is de borrel naam daarvan afgeleid. Een informant schreef de borrel naam omstreeks 1965 te heb- ben leren kennen in café Piet de Leeuw in Amsterdam: Na het nuttigen van enige biertjes, werd er uiteraard de welbekende biefstuk brood besteld. Mijn baas echter bestelde nog een 'papegaaiensoep' oftewel een jonge borrel, waarop de oude Piet de Leeuw schreeuwde: 'Mag het ook een dubbele papegaaiensoep zijn?' Waarop mijn baas glunderde en riep: 'Laat maar doorkomen.'
In 1992 schreef Riemer Reinsma in een boekje over eufemismen: 'Papegaaiensoep is een vrij algemeen gangbare term voor "drank", al staat hij bij mijn weten in geen enkel woordenboek.' Voor de gangbare verklarende woordenboeken geldt dit nog steeds. De Amsterdamse distilleerderij De Ooievaar produceert een notenlikeur die papegaaiensoep wordt genoemd. Hoe oud dit drankje is, wist men daar niet. 'De naam is ontstaan,' lezen we in een folder, 'doordat regelmatige gebruikers, die liever niet wilden weten dat zij een likeurtje dronken, deze "schuilnaam" bezigden om minder op te vallen.'
Het Frans kent de benaming perroquet 'papegaai' voor absint (omdat ze dezelfde kleur hebben, aldus een woordenboek). Een absint achteroverslaan heet dan étrangler of étoujfer un perroquet 'een papegaai wurgen, smoren'.
