De kans is klein dat grote-lulinterview ruime verbreiding zal krijgen, maar het woord is te opmerkelijk om te laten passeren. Het debuteerde op 11 november 1999 in de Volkskrant, in een artikel met de kop ‘Interview met “stijve pik” als antwoord op feminisme’. De krant liet Maarten Moens aan het woord, een mannenwerker (een woord uit 1997) die workshops organiseert, getiteld ‘Tussen macho en softie’:
In dat kader organiseert hij onder meer het ‘grote-lulinterview’. ‘Een man biedt zich aan als vrijwilliger en de andere mannen interviewen zijn geslachtsorgaan. Hoe noemt Kees jou? Heb jij wel eens zin en Kees niet?’, aldus Moens. Doel van dergelijke oefeningen is het hervinden van de mannelijke kracht, waarvan ‘de stijve pik’ een symbool is.
Het hervinden van de mannelijke kracht is volgens Moens nodig omdat het feminisme de man in de hoek heeft gezet. Het vrouwelijke zou tot maatstaf zijn verheven. Moens staat hierin niet alleen. Het krantenartikel verscheen naar aanleiding van een bijeenkomst in de Lutherse Kerk in Utrecht, waar ‘een paar honderd mannen en vrouwen’ bijeenkwamen voor een debat getiteld ‘Ruimte voor mannen — De man als mens, de mens als man’.
In een column in de NRC — waarin het grote-lulinterview ook ter sprake kwam — noemde Youp van ’t Hek de bijeenkomst in Utrecht een ‘zielepotencongres van tragische twijfelmutsen’. Ook twijfelmuts is trouwens een nieuw woord.
Vergelijk lipstick-feminisme
