Politiek correcte term voor bejaarde. In feite een reclameachtig woord (erg geliefd bij de Nederlandse Spoorwegen). Na de emancipatie van de arbeiders, de zwarten, de vrouwen en de homo’s zijn de afgelopen jaren blijkbaar de bejaarden aan de beurt. Volgens mevrouw Nijpels van Senioren 2000 mag de aanduiding bejaarde niet meer want die is discriminerend. Eveneens populair is de term oudere*.
In het Amerikaanse marketingjargon spreekt men over ‘grampies, suppies, weps’ en ‘empty nesters’, termen voor vutters, gepensioneerden, vijftigplussers waarvan de kinderen het huis verlaten hebben. Eind jaren tachtig werd deze doelgroep door de reclamebranche ontdekt. De leden zijn immers kapitaalkrachtig, vitaal en wat belangrijk is: explosief groeiend (niet voor niets spreekt men over de vergrijzing). Die kenmerken worden het best weerspiegeld in een zo positief mogelijke benaming. Senior moet het misprijzende ‘bejaarde’, of erger nog: ‘oudje’, vervangen. En tegenwoordig is het al senioren wat de klok slaat. We spreken over een seniorenpas en zelfs seniorenseks doet niemand nog raar opkijken. Wat velen wellicht wel zal verrassen is dat het begrip ‘senior’ al zo oud als de straat is. In het Latijn gebruikte men vaak ‘senior’ (ouder) in plaats van ‘senex’ (oud). ‘Seniores’ waren destijds de burgers tussen 45 en 60 jaar, die door de Romeinse staat alleen in oorlogstijd onder de wapens werden geroepen.
Onze zorgzame gemeente verspreidt de ‘Dagje Ouder Krant’, die onthult dat volgens het CBS ‘senioren’ zes keer minder kans maken slachtoffer te worden van criminaliteit dan jongeren. Driemaal raaien hoe dat komt.
Het Parool, 16-12-99
Premier Wim Kok stemde woensdagochtend om halfnegen in het centrum voor senioren De Drie Hoven, in Amsterdam-Osdorp.
Vrij Nederland, 06-09-99
In een wereld waar de aandacht vooral gericht is op jongere werknemers, is meetellen en volledig competent zijn voor dit soort ‘seniors’ een prikkel op zich.
Elsevier, 20-09-99
