Een net en neutraal woord voor het hebben van geslachtsgemeenschap. ‘Dido en Eneas treffen elckandere in een zelve spelonck aen, en paren hier ter quader ure,’ schreef Vondel destijds. De geslachtsdaad zelf noemt men enigszins plechtig de paringsdaad of coïtus*. Uit de schoolbanken komt de volgende wijsheid: ‘als twee paren paren hebben vier echtgenoten echt genoten.’
Het vooroordeel... dat er algemeen... bestaat tegen het doen paren van de leden eener zelfde familie, van naauwe bloedverwanten onderling.
W. C. H. Staring: Huisboek voor den Landman in Nederland. Haarlem. 1862, geciteerd in WNT
