rammen - eig. ‘stoten’, vervolgens ook: coïre (met nadruk op de rol van de man); ook de eerste bet. van neuken is ‘stoten’ (vgl. nog bonzen en kloppen). Reeds vermeld door KIL. [1599] in de bet. ‘bespringen (zoals bokken doen)’, en daar natuurlijk afl. van ram ‘mannelijk schaap’.
Zijn lul werd harder en hij begon sneller te rammen, L. 174 [1967].
