(veekrand, veek). Rand van aanspoelsel, zoals strooisel en wier, langs stranden en waterkerende dijken, dat aanwijzing geeft omtrent de hoogte van het gerezen water.
De dagen na springvloed kan men zo evenwijdige vloedmerken op dijken en stranden zien, omdat de vloed dan steeds iets minder hoog komt. Het verschil tussen de opgetreden waterstand en de hoogte van het vloedmerk noemt men de golfoploop. In Zeeland wordt na elke stormvloed van betekenis de hoogte van het vloedmerk opgenomen door kantonniers van de waterschappen o.m. ter controle of voldoende dijkhoogte aanwezig is. Op oude vloedmerken in rustige hoeken van dijken zijn zeldzame planten gevonden als → zeekool en → strandbiet. Het wintervloedmerk aan het strand ziet men vaak begroeid met → zeeraket. Het is het eerste stadium van duinvorming.
