(Tilburg 1907-Geldrop 1978), studeerde na de Ruwenberg op Beekvliet, vervolgens aan het St. Odulphuslyceum te Tilburg gymnasium A, vervolgens Nederlands en geschiedenis aan de Kath.
Universiteit van Nijmegen, o.m. bij prof. Van Ginneken en prof. Schrijnen. Mandos was van 1937-72 leraar Nederlands aan het Augustinianum te Eindhoven; werd mede-oprichter van de Heemkundige Studiekring Kempenland en mede-redacteur, later hoofdredacteur van het in 1948 opgerichte tijdschrift Brabants Heem; werkte mee aan Het Nieuwe Brabant, aan Land van Dommel en Aa en Van Heidorp tot Industriestad. Hij zorgde ermede voor dat er heemkundige studiedagen werden opgezet in Boxtel en dat er jaarlijks een heemkundig werkkamp werd gehouden. Was mede-oprichter van de Bijdragen tot Studie van Brabants Heem, en Cultuurhistorische Verkenningen in de Kempen (1960); had zitting in het d.b. van het Prov.
Genootschap. Mandos publiceerde bijdragen over Oostbrabantse spreekwoorden. Brabantse volksgebruiken, studies over Oud-Eindhoven en levensbeschrijving van Petrus Norbertus Panken: was redacteur van de Kath. Encyclopedie, Onze Taaltuin en het Historisch Tijdschrift.In 1985 werd te Waalre, waar Mandos vele jaren woonachtig was, de Hein Mandosstichting opgericht om het archief, dat drs. Mandos naliet, in stand te houden. Het hoofddoel is de ca 8000 spreekwoorden en zegswijzen als Brabants Spreekwoordenboek te publiceren.
