dat de grove den oorspronkelijk in Brabant is voorgekomen bewijst het door zuur water geconserveerde kiemhout en de -structuur onder het veen van de Peel. Er heerste toentertijd wel een ander klimaat.
Eerst in 1514 is de grove den op advies van de Duitser Hans Schalier door Hendrik van Nassau heringevoerd in de Baronie van Breda. Vandaaruit werd deze boomsoort verspreid sinds het midden van de negentiende en vooral in de twintigste eeuw door bezaaiing en aanplant van dennenbossen op heidevelden. Het klooster St. Agatha bij Cuijk legde in de jaren achttienzestig een dennenbos aan bij de hoeve Boeyen Berg. De soort is nu ingeburgerd en verwildert sterk in heidereservaten en zandverstuivingen (vliegdennen) en lijkt daardoor inheems. De bomen worden doorgaans geveld lang voor ze hun nominale leeftijd hebben bereikt.
Monumentale oude grote dennen worden gehandhaafd o.a. in het Mastbos bij Breda, het landgoed De Baest in Oostelbeers. de Herbertusbossen bij kasteel Heeze. Mooie dennenlaantjes zijn er bij Oirschot en Middelbeers.
W. Iven.
