adellijke abdij van de Cisterciënserinnen of Bernadinessen Binderen bij Helmond; droegen een wit habijt; de zusters stonden onder de geestelijke leiding van de Abdij van Villers; de abt daarvan was pater immediatus van Binderen. In 1525 telde de Abdij van Binderen dertig jonkvrouwen.
Elisabeth van Doerne is van Binderen vele jaren, van 1495 tot 1530, abdis geweest. In 1530, toen de zusters een eigen abdis kozen tegen de zin van de abt van Villers, die een ander had aangewezen, werden alle nonnen geëxcommuniceerd. De zusters wendden zich daarom tot de keizer en tot de paus. Deze laatste bekrachtigde de vrije verkiezing van Agnes van Amelrode. Een nieuwe verkiezing onder leiding van de abt-generaal van Citeaux had hetzelfde resultaat, waarmee uiteindelijk ook de keizer akkoord ging. Omdat men in de abdij tegen het doorvoeren van de voorgeschreven reformatie van toén was werden in 1533 de abdis en twintig zusters door de landvoogdes verdreven en werden er twaalf andere zusters ingebracht.
De abdis en twee zusters gingen naar de Norbertinessen in Keizersbosch. De abdis keerde in 1543 naar Binderen terug en nam de abdij weer in bezit, maar dat was slechts voor korte duur. Nog in de 17e eeuw werden de kloosterzusters verdreven; kort daarna, in 1680, is de laatste der abdijzusters van Binderen overleden.Bron: A. M. Freaken in Brabantia 1956.
