(Fr. : formanje, formoanje). Paulus eindigt zijn brieven met raadgevingen en V.en.
Kenmerk van de chr. gemeente was de onderlinge F.: men had elkaar aan de eisen van een chr. leven te herinneren en te waarschuwen voor al wat daarmee strijdt. Daarom heetten de doopsgez. prekers ‘vermaners’ en hun schuilkerken V.en.
Vandaar nog Formanjestegen (Lwd., Makkum, Warga), een Formanjeleane (Lippenhuizen), een Formanjeboskje (Drachten).
