of romance. Episch-lyrische dichtvorm met volksliedachtige toon en dikwijls sombere, tragische inhoud; in de Fr. literatuur o.a. beoefend door de I9de-eeuwers R.
Posthumus (Bouck Hemmema, Greate Pier), J. H.
Halbertsma (Hidde en Almansa),J. C. P. Salverda (vertaling naar Bürger en Herder),
R. B. Windsma (Greate Pier), T. G. v. d. Meulen (naar Bürger), W. Faber, H. G. v. d. Veen, G. Colmjon, O. H. Sytstra, P. J. Troelstra, S. S. Koldijk. In de 20ste eeuw S. Kloosterman (Lisck fen Eijsinga, 1941), G. Brouwer, Y. Poortinga, F. Schurer en vooral D. A. Tamminga: Balladen en Lieten (1942) en Balladen (1956).
Zie: Th. de Vries, Fr. Stilistyk (1937), 53-58; A. S. Wadman, Fr. Fersleare (1953), 60-61; Fr. Jierb. (1946), 191-196.
