Wat is de betekenis van ballade?

ballade - Zelfstandignaamwoord 1. episch dichtstuk in een aantal korte strofen waarin tragische gebeurtenissen verteld worden 2. (muziek) zangstuk met een verhalend karakter

(1) in de middeleeuwen een eenstemmig strofisch lied in het Frans met narratieve, eventueel dramatische inslag – (2) een van de formes fixes – (3) in de romantiek een Duits, verhalend lied of een klavierstuk met een verhalend, eventueel dramatisch karakter.

Bepaald type verhalend lied; de naam is afgeleid van het Italiaanse ‘ballata’, een bepaald danslied. Kenmerken van de ballade zijn: het verhaal wordt sprongsgewijs verteld (alles wat bijzaak is of vanzelf spreekt wordt overgeslagen), de beschrijvende passages worden afgewisseld met dialogen, er zitten tal van herhalingen in, de sfeer is vrijwel alt...

Een ballade (van ballare, lt. dansen) is oorspronkelijk een lied waarop gedanst werd. In de 14e en 15e eeuw was de ballade een erg geliefde liedvorm, bestaande uit afwisselend vers en refrein. Hieruit ontwikkelde zich later, in de 19e eeuw, de 'ballade' als muziekvorm waarin het verhalende element belangrijk was. In de liedkunst waren dat bijv. de...

Een rustig liedje met een fraaie melodie en een romantische tekst. De ballade is vaak het vehikel waarmee zangers en zangeressen hun virtuositeit bewijzen. Een zanger die vooral ballades brengt noemen we een crooner. Bekende crooners zijn Frank Sinatra, Nat King Cole en Bing Crosby. In de popmuziek weten mensen als Paul McCartney, Dionne Warwick, W...

Een ballade is een: 1) lied met verhalend karakter; 2) instrumentale compositie (4) met volksliedachtig thema.

[OFr. balade, van Provençaals balada = danslied] oorspr.: lied gezongen bij dans door dansenden; thans: bep. vorm van verhalend gedicht.

verhalend gedicht of muziekstuk

ballade - Liederen met rijmende tekst en een verhaal; ook langzame, romantische liederen.