W. in de ruimste beteekenis is misbruik maken van iemands geldelijke verlegenheid of zwakke economische positie om daaruit voordeel te behalen; in engere beteekenis het nemen van een abnormaal hooge rente.
Bestrijding van W. vindt op de beste wijze plaats door voorziening in de betreffende credietbehoefte (meest consumptief crediet) door een goed werkend gecontroleerd, niet commerciëel volkscredietwezen (ook crediet aan ambtenaren, enz.), in de eerste plaats door banken van leening -f en volkscredietbanken. Bij deze laatste is vooral ook de kwestie van zekerheidsstelling van belang, daar W. voor een groot deel berust op de onmacht tot zekerheidsstelling aan de zijde van de credietnemers. Daarnaast is voorlichting belangrijk om hen die crediet behoeven uit de handen van particuliere woekeraars een nog steeds bestaand euvel te houden.
Werkzaam zijn op dit terrein in Ned. o.a. De Nat Ver. tot bestrijding van den Woeker en de Ned. Ver. voor Volkscrediet en W-bestrijding, Lit.: K. Peschke, Wucher, H. d. S.; Th. A.
Fruin en P. A. v. Aggelen, Handboek voor het sociale Volkscredietwezen; Handleiding bij het organiseeren en verleenen van sociaal volkscrediet (Volkscredietbank v. h. R.K. Werkliedenverbond) ; Verslag v. d. Algemeene volkscredietbank over 1938, 1939.
