Porto Rico neemt mondiaal de eerste plaats in onder de Rum-producenten. Van de in de Verenigde Staten geconsumeerde Rum is 70% afkomstig uit dit eiland.
Hij komt voor in 2 typen: wit etiket (heel licht aan de rijke kant) en goud etiket (een tikkeltje minder vol). De Verenigde Staten nemen bijna driemaal zoveel wit etiket op als goud etiket, terwijl de produktie in Porto Rico juist het tegenovergestelde beeld oplevert. De Portoricanen consumeren minder omdat ze kunnen beschikken over goedkopere soorten zoals de Palo Viejo en Ron Llave.→ Cuba, dat eveneens bekend is door zijn lichte Rums, produceert dezelfde 2 typen: wit etiket en goud etiket.
De Portoricaanse economie is altijd afhankelijk geweest van de rietsuiker, waarvan de produktie op dit eiland zowel rijk als overvloedig is. De Rumindustrie heeft daaraan haar bestaan te danken. De eerste gouverneur van het eiland, Ponce de Léon, distilleerde suikerriet. Een ambtelijk rapport uit 1526 vermeldt al dat de inboorlingen zich met Rum bedwelmden. Deze Ponce de Léon was een zakenman. Er is zelfs een geschiedschrijver die beweert dat hij, zogenaamd zoekend naar de Bron van eeuwige jeugd, in feite alleen zocht naar een distillaat waar geld in zat.
De raffinage van suikerriet levert suiker, en als bijprodukt melasse op. De Rums van Porto Rico worden verkregen door het distilleren van deze vergiste melasse, dank zij de toevoeging van gekweekte giststoffen en water uit de bergen. Ze rijpen onder regeringstoezicht en worden gebotteld verscheept. Tijdens de laatste wereldoorlog was er in de Verenigde Staten een schaarste aan Whisky. Er werden toen in Porto Rico allerlei Rums gefabriceerd die niet altijd even goed waren. Maar zelfs slechte Portoricaanse Rum vond aftrek bij de Amerikanen.
Na de oorlog werden deze slechte produkten onverkoopbaar en drukten de markt, waarna er strenge wetten zijn gekomen die de hoge kwaliteit van de met het zegel van het eiland geëxporteerde Rums garanderen. De regering exploiteert zelf een modeldistilleerderij via de universiteit van Porto Rico. Dit is de enige plaats waar een programma van deze aard door de regering wordt gesubsidieerd.
De Rum uit Porto Rico is in de regel vrij licht, niet erg vol en droog, in tegenstelling tot de dikkere en meer aroma bevattende produkten van Martinique. Over het algemeen vergist de melasse door middel van gekweekte giststoffen en wordt hij gedistilleerd in rectificeerkolommen.
De distilleerderijen liggen zeer verspreid over het eiland, in duidelijk uiteenlopende klimaatzones. Op de ene plaats een en al regen, op een andere aanhoudende warmte. Ook de bodem is niet gelijk. En ten slotte kweekt iedere distillateur zijn eigen giststoffen uit één enkele cel. Deze factoren zijn van invloed op de kenmerken van ieder merk. Alle fabrikanten zijn constant bezig met het kweken van giststoffen om steeds voldoende voor hun dagelijkse operaties in voorraad te hebben en vooral om de stam niet te laten uitsterven.
In Porto Rico wordt deze activiteit als een van de geheimen van de Rum beschouwd. Gist, bodem en klimaat drukken hun onuitwisbaar stempel op de Rum. Evenals de proevers van Franse wijnen zijn er ook kenners van de Rum die er prat op gaan exact te kunnen zeggen waar de drank waarvan ze een glas hebben gedronken vandaan komt.
Ten tijde van de drooglegging is een groot aantal vroegere distilleerderijen stilgelegd. Van de uitzonderingen willen wij vermelden de Puerto Rican Distilling Company, de fabrikant van de Ronrico die over het algemeen licht is, zij het dat sommige die 75° alcohol bevatten veel zwaarder van opbouw zijn.
Op Porto Rico zijn momenteel 14 legale distilleerderijen in bedrijf. De Distileria Bacardi gaat er prat op de grootste produktiecapaciteit van de hele wereld te hebben. Hier volgen in alfabetische volgorde de namen van de meest geëxporteerde merken: Bacardi, Boca Chica Carioca, Don Q. Marca, Merito en Ronrico.
