Een manier om veilig geheime sleutels van bitcoins en andere cryptovaluta te beheren, waarbij de gebruiker fysiek de hardware-wallet moet bedienen om transacties te ondertekenen.
Hardware-wallets worden meestal met behulp van een USB-verbinding gekoppeld aan een computer. In sommige gevallen is het inmiddels ook mogelijk draadloos een verbinding op te zetten via bluetooth of NFC (near-field communication).
Wallets worden gebruikt om transacties te ondertekenen. En zoals bij alles dat op pc's of smartphones staat, kunnen die transacties heimelijk gewijzigd worden door bijvoorbeeld virussen op de computer. Door een hardware-wallet te gebruiken, is dit niet meer mogelijk omdat de wallet alleen een betaling doorlaat als die goedgekeurd is via het scherm van de hardware-wallet. Veel hardware-wallets tonen ook nog het ontvangstadres ter controle voor een dubbele check.
Voor veel mensen geeft het hebben van een hardware-wallet een subjectief gevoel van bitcoins bezitten, omdat het om een fysiek apparaat gaat. De bitcoins staan echter nog steeds niet ‘op’ de hardware-wallet, maar op de blockchain.
Hardware-wallets komen over het algemeen met eigen software om te dienen als interface tussen verschillende blockchains, maar werken door standaardisatie vaak ook met andere software-wallets samen.
Bij het opzetten van een nieuwe hardware-wallet, krijgt de gebruiker een nieuwe, willekeurig gegenereerde seed te zien die opgeschreven moet worden. De hardware-wallet moet zelf ook beveiligd worden door middel van een pin of wachtwoord. Deze pin geldt alleen voor die specifieke hardware-wallet en heeft niets met de seed te maken.
Het is vaak mogelijk een extra passphrase toe te voegen aan de seed via
de hardware-wallet. Dit is voor gevorderden; weet wat je doet.
Het aanschaffen van een tweedehandshardware-wallet wordt afgeraden. Doet men dit toch: weet dan zeker dat de wallet volledig gereset is (doe dit zelf) en weet zeker dat de verkregen seed nieuw is.
Bekende merken zijn: Trezor, Ledger, Coldcard en BitBox.
