(tusschen 370 en 415) neo-platonisch filosoof, sinds 410 bisschop te Ptolemaïs te Cyrene. Toen hij bisschop werd, was hij waarschijnlijk nog ongedoopt.
Hij was ook schrijver en arbeidde aan de verbinding van Neo-platonisme en Christendom. Als ambtsdrager heeft hij veel geleden, omdat de bezigheden van zijn ambt hem van zijn ideaal, het beschouwende leven, afleidden.
Met het Christendom in zijn ascetischen vorm kon hij het wel vinden, maar sommige leerstukken, zooals die van het vergaan der wereld en de lichamelijke opstanding vond hij zeer onfilosofisch. Hij had iets van Origenes.
Van zijn geschriften zijn zijn Brieven en Hymnen het meest bekend. Bovenal is hij bekend om zijn rede over het koningschap, welke hij in 397 aan het hoofd van een gezantschap naar Constantinopel voor keizer Arcadius hield.
