is in het algemeen iemand, die schrijft. Het woord wordt vooral gebezigd om hem aan te duiden, die van het schrijven zijn beroep maakt en in dien zin komt het in het Oude Testament menigmaal voor.
In tijden of in gebieden, waar weinig menschen schrijven kunnen, moet men om een brief, contract, acte op te stellen, de hulp van een schrijver inroepen. Aan zulke schrijvers kan in 1 Kron. 2 : 55 zijn gedacht.
Maar verder is schrijver de naam voor den persoon, dien wij thans secretariszouden noemen. Zoo hadden ook de koningen van juda en Israël hun schrijvers, welke mannen personen van gewicht waren, een hoog ambt bekleedden.
Met name wordt ook in de Schrift genoemd de schrijver van het leger, die tevens het leger ordende (Richt. 5:14; 2 Kron. 25:19; Jer. 52 : 25).Doordat de schrijver een ambtenaar van gewicht was, kwam de naam ook in gebruik voor hooggeplaatste ambtsdragers, al was hun ambt niet maar het schrijven alleen. Zoo lezen we (Hand. 19 : 35) van den stadsschrijver van Efeze, de man, die zoowel voor den senaat als voor de volksvergadering de zaken behartigde.
In onzen tijd is het woord schrijver nog in zwang om mannen aan te duiden, die beroemde, klassieke boeken hebben geschreven. Zoo spreekt men van Grieksche en Laiijnsche schrijvers. Ook van oude schrijvers, waarmee men dan vermaarde theologische auteurs uit vroeger tijd (of hun werken) bedoelt.
