Hetzelfde als ouwel in de Roomsch-Catholieke kerk. De ouwel bestond uit gewoon deeg, maar sinds de 8e eeuw uit ongezuurd deeg.
De oblate draagt soms het beeld van Christus, van het Lam, of van het kruis. In de laatste gedaante wordt de ouwel tegenwoordig gebruikt.
De ouwel, welken de priester gebruikt, is iets grooter dan dien de leeken ontvangen. Als consequentie van de transsubstantiatieleer wordt de ouwel, die de consecratie ontving, in de Roomsche kerk aangebeden en ontvangt hij dus goddelijke eer.
Daarom spreekt de Heidelbergsche Catechismus van „vervloekte afgoderij”. Wanneer de monstrans opgeheven of door de straat gedragen wordt, vallen de Roomschen op hun knieën.
De ouwel of oblate wordt bewaard in de pyxis, die gevonden werd in het ciborium, waarvoor later het tabernaculum in de plaats kwam.
