Predikant te Uithuizen, publiceerde in 1833 een werkje, getiteld: Noodige waarschuwing en heilzame raad aan mijne gemeente. Het waren twee leerredenen.
In de eerste bestreed hij de uiterst lichtzinnigen van zijn tijd, die met allen godsdienst den spot dreven. In de tweede bestreed hij de menschen, die juist in een tegenovergestelde uiterste vervielen door de leer van ’s menschen natuurlijke onmacht.
En blijkbaar bedoelde hij hier den predikant van Ulrum, Hendrik de Cock, en zijn aanhang. Immers voegde hij erbij: „Dat er thans op onderscheidene plaatsen, ook onder ons, dezulken zijn, is u bekend, geliefden”.
In den geheelen omtrek nu werd geen andere leeraar gevonden, die deze onmacht preekte dan De Cock. Deze bracht nu op de classicale vergadering te Onderdendam een aanklacht tegen Meyer Brouwer in wegens afwijking van de Gereformeerde leer.
Ook schreef hij tegen hem en Reddingius een brochure, die aanleiding werd tot de bekende kerkelijke procedure, waaruit de Afscheiding ontstond.
