De aanduiding op basis waarvan premies en straffen voor downslagen worden toegekend (puntentelling bij wedstrijdbridge). De ‘kwetsbaarheid’ is dan ook van grote invloed op het bieden. Zo is het mathematisch verantwoord een kwetsbare manche te bieden als deze slechts ongeveer 35% kans heeft (4♠ levert 620 punten op als er tien slagen gemaakt worden en min 100 als er maar negen slagen voor de leider zijn; wordt volstaan met 3♠ dan scoort de leider in 35% van de gevallen plus 170 en in de overige 65% plus 140). Een niet-kwetsbare manche dient ten minste 43% kans te hebben.
Ook de beslissing om een uitnemer te plaatsen hangt sterk af van de kwetsbaarheid: niet-kwetsbaar tegen wel mag men drie down (min 500 tegen bv. 620), bij gelijke kwetsbaarheid twee down (min 300 tegen bv. 420 of min 500 tegen bv. 620) en kwetsbaar tegen niet mag men maar één down (min 200 tegen bv. 420).
Volgens de overlevering is het begrip kwetsbaarheid bedacht door een onbekend gebleven dame die toevallig toekeek toen Harold Vanderbilt in 1925 op een bootreis door het Panama-kanaal de basis legde voor de huidige bridgeregels.
Bij robberbridge wordt de kwetsbaarheid bepaald door de stand in de robber. Aanvankelijk is geen van beide partijen kwetsbaar. Scoort een paar een manche, dan wordt het kwetsbaar. In wedstrijdbridge ligt de kwetsbaarheid op elk spel tevoren vast en wel als volgt:
Zie ook: Chicago
