Werd en wordt vaak nog als een blinde en giftige slang beschouwd, maar is noch het een, noch het ander. De slangvormige, levendbarende, tot zo’n vijftig centimeter lange en volledig ongevaarlijke hagedis (waarvan de ogen nauwelijks zichtbaar zijn) heeft men met velerlei legenden en bijgelovige hocus-pocus in verband gebracht.
Shakespeare maakte zich ook schuldig aan deze ‘laster’, als hij zijn heksen in Macbetheen ‘stekel’ van de hazelworm (‘the blindworm’s sting’) door hun kooksel laat roeren. In zijn Thier- und Kräuterbuche des mecklenburgischen Volkes vertelt C. Schiller: ‘Roept er iemand op de geestgronden tussen Stade en Harburg: “De hazelworm!”, dan zet iedereen het direct op een lopen, zelfs een hooiwagen gaat voor hem aan de kant, want het dier kan springen. Als er iemand op hem trapt, dan springt hij die persoon naar de borst en dat heeft blindheid tot gevolg.’
