Zie over de afstammelingen van Sem het art. Sem.
De Israëlieten waren Semieten. De Hebr. taal is een Semietische taal. Het is moeilijk, de kenmerken der S. op te geven. De uiterlijke eigenaardigheden van de in Kanaän levende S. waren: kromme, sterk vooruitspringende neus, dikke lippen, lage, lange schedel. Volgens sommigen vertegenwoorwoordigen de Arabieren een zuiverder Semietische type dan de Israëlieten. De S. worden fanatiek genoemd; voorts zijn zij practisch, met rijke verbeeldingskracht begaafd, tot uitersten geneigd, met een drang naar het vereren van één God. Dat uiterste voorzichtigheid bij zulk een poging tot karakterisering geboden is, wordt duidelijk, wanneer wij letten op de gevaren, die hier dreigen. Levensomstandigheden zijn van grote invloed op de vorming van het karakter van een individu en van een volk. Bovendien kunnen niet-Semietische volken grote invloed geoefend hebben op de Semietische: men denke aan de Sumeriërs.Men kan de Semietische talen in het volgende schema brengen:
I. O. Semietisch: Akkadisch (Assyrisch-Babylonisch).
II. W. Semietisch:
A. NW. Semietisch (zie Aramees en Hebreeuws).
B. ZW. Semietisch:
a. N. Arabisch.
b. Z. Arabisch.
c. Abessijns.
