De echte Pareloester (Meleagrina margaritifera syn. M. occa) komt voor in de Perzische Golf, aan de kusten van Ceylon en in de Rode Zee.
Reeds in de Oudheid was Bahrein (in de Perzische Golf) bekend om zijn p.vissers en is dat nu nog. De p.oester heeft twee vlakke schalen, die op een der plaatsen van de rand door uitsteeksels en groeven (slot) bewegelijk verbonden zijn. De schalen zijn aan de buitenkant ruw gelaagd, vuil-bruingrijs, dikwijls aan stenen gegroeid. De glinsterende binnenzijde glanst in regenboogkleuren (paarlemoer). Tegen de binnenzijde ligt de mantel, die telkens nieuwe lagen daartegen afzet, waardoor de schaal groeit en een grootte van 25 cm bereiken kan. Onder de mantel hoopt zich de parelstof dikwijls om ingedrongen zandkorreltjes en andere vreemde lichamen (parasieten) op in de vorm van kogelvormige of onregelmatige klompjes, die dan de kostbare parels vormen. Zij bestaan evenals de schalen uit koolzure kalk en vertonen een eigenaardige, laagsgewijze bouw, waardoor het prachtige kleurenspel der parels veroorzaakt wordt. De waarde hangt af van de kleur, de vorm, de glans en de grootte. In de tegenwoordige tijd komt de echte p.mossel vrij veel aan de kusten van Syrië en Palestina voor, als immigrant uit de Rode Zee. Ze vormt echter nimmer p., waarschijnlijk omdat de noodzakelijke parasiet ontbreekt, die de stimulans daartoe geeft.In het O.T. komen twee woorden voor ra’mōth en pĕnīnīm (Job 28 : 18 — St.Vert. „Ramoth” en „Robijn”), die kostbaarheden uit de zee aanduiden. Hoogstwaarschijnlijk betekent het eerste woord „parel” of „paarlemoer”, het tweede, dat met „vertakken” verband houdt, „koraal”. Als zodanig komt de p. ook voor onder de import in Tyrus, Ez. 27 : 16. Uit het N.T. blijkt, dat de p. ook in die tijd een belangrijk handelsartikel waren (Matt. 13 : 45; Openb. 18 : 12, 16) en dat ze als versiering voor de vrouwen gebruikt werden (1 Tim. 2 : 7; Openb. 17 : 4). Ze worden blijkens de laatste teksten op één lijn gesteld met goud en edelstenen.
