„veld van de reidans”, de vaderstad van de profeet Eliza, 1 Kon. 19 : 16. Toen Gideon de Midianieten vervolgde, vluchtten deze „tot Beth-Sitta, naar Tseredat heen, tot aan de oever van A. boven Thabbat”, Richt. 7 : 22.
Hieruit volgt, dat A. aan een rivier lag, in een landstreek waar de steden Beth Sitta (het huidige Schatta ten NW. van Beth Sean) en Tabbath (de hoogte Ras Abu Tabat) binnen de gezichtskring waren. Het Onomasticon bericht, dat in zijn dagen ter plaatse van het Bijbelse A. een dorp lag met de naam Bethmaela of Bethmaula, 10 Rom. mijl ten Z. van Scythopolis (= Beth Sean). Op grond van deze mededeling heeft men naar de stad A. gezocht en beurtelings verschillende ruïneheuvels aangewezen. Tegenwoordig wijst men het, op voetspoor van Albright in de Tell Abu Sifri op een hoogte, die voor een deel omsloten is door een rivierbocht van de Wadi el Maleh. De ligging is in overeenstemming met de Bijbelse gegevens, want het beekdal is een natuurlijke grens van één der gouwen onder Salomo’s bewind, 1 Kon. 4 : 12, terwijl bij de bocht van de beek naar het O. het akkerland een grotere oppervlakte beslaat, waar men Eliza van A. zich kan voorstellen, ploegende met twaalf juk runderen op een veld, 1 Kon. 19 : 29. Er is maar één bezwaar om aan te nemen dat A. lag ter plaatse van Tell Abu Sifri, nl. de mededeling van Eusebius, dat de afstand tot Beth Sean 10 mijl bedroeg, terwijl het in werkelijkheid 12 mijl is. Maar wellicht was dit maar een schatting. Belangwekkend is ook, dat men in deze heuvel scherven vond uit de jongere bronstijd en eerste ijzertijd (dat is ongeveer van 1600—600); hieruit volgt dat er een nederzetting was in de dagen van Salomo en in de tijd van Eliza.
