Wat is de betekenis van willens?

willens - Bijwoord 1. met opzet, met voorbedachten rade ♢ De komst van hem, wiens last men willens had geschonden,<br>Hoe meer men wierd bedugt voor zulk een oogenblik,<br>Alleen stond Fabius ontrefbaar voor de schrik. Woordherkomst genitief van willen. Uitdrukkingen...

willens - bijwoord uitspraak: wil-lens 1. wie altijd graag wil helpen ♢ zij is altijd willens om te helpen 1. willens nillens [goed- of kwaadschiks] 2. met opze...

(bw.) - willens nillens, goedschiks of kwaadschiks. Ford is daarmee willens nillens lid geworden van het selecte clubje showbizzvedetten naar wie een dier werd genoemd. - GvA, 22-11-2002. Hij moet zich, soms willens nillens, aanpassen aan de geplogenheden en tradities die een club kenmerken. - BvL, 21-11-2002. zie wetens.

In de verb. willens nillens (naar de lat. uitdr. nolens volens), goedschiks of kwaadschiks, met of tegen zijn zin, of hij wil of niet; ook: tegen wil en dank. - Zie ook s.v. wetens. Er iets aan veranderen kan zij niet meer. Willens nillens moet zij er zich in schikken, WEYTS 1950, 71. Baert en Iphigénie moesten willens...

willens en wetens, opsetlik.

adv.; — en wetens, wittens en mienens.

geneigd, gezind; willens sein, van plan zijn, geneigd, willens zijn.

...

bw., 1. met opzet: willens verkeerd handelen ; willens en wetens, opzettelijk en bewust; 2. willens of onwillens, goedschiks of kwaadschiks ; 3. ik ben willens daarheen te gaan, ik ben van plan, heb het voornemen.