Wat is de betekenis van voeg?

I. v. (-en), plaats waar delen van een constructie in elkaar gevoegd of met elkaar verbonden zijn: het schip kraakte in zijn voegen; — iets uit zijn voegen rukken, (fig.) het uiteenrukken, het onderling verband er van verbreken; — (in ’t bijz.) plaats waar planken of stenen tegen elkaar komen, naad, reet: er groei...

voeg - Zelfstandignaamwoord 1. een overgang tussen twee materialen ♢ De voeg was nog niet afgewerkt. voeg - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van voegen ♢ Ik voeg 2. gebiedende wijs van voegen ♢...

voeg - zelfstandig naamwoord 1. kier tussen twee stenen ♢ de metselaar smeert de voegen dicht met cement 1. uit zijn voegen zijn [niet meer goed op zijn plaats zijn] 2. het kraa...

Vrijhandelsorganisatie voor elektriciteit en gas. Hierbij zijn ondernemingen aangesloten die actief zijn in de Nederlandse handel in energie. Het doel is de vrije handel in gas en stroom op de Nederlandse markt te bevorderen en de belangen van de handel te behartigen. Website: http://www.voeg.nl.

voeë, plek waar twee voorwerpe aanmekaar verbind is, naat, las:gevoeg, verbind, verenig; insluit; pas, betaam.

s., foech; — tussen overlangs gemetselde stenen, strekse foech; de -en opvullen, foechsette; uit zijn -en, út ’e rifels út ’e liken.

v. voegen (naad, reet): de voegen in die muur zijn ondiep, groef, kalknaad; zegsw. in zijn voegen doen gaan, maken, samenstellen; de wereldoorlog heeft het leven uit zijn voegen gerukt (of: geschokt), vernietigd, doen ineenstorten; dat geeft geen voeg.

(voech) v. (-en; -je) plaats waar twee voorwerpen aan elkaar verbonden zijn, naad, reet, sponning, gleuf : de -en tussen de stenen van een muur met kalk dichtmaken; liggende of strekse -; staande of stootvoeg; doorgaande -en; -en in verstek. Gez. de oorlog rukt het leven uit zijn -en, brengt het in verwarring; iets in zijn -en doen gaan, het samen...

I. v./m. (-en), 1. plaats waar delen van een constructie verbonden zijn: het schip kraakte in zijn voegen; iets uit zijn voegen rukken, het onderling verband ervan verbreken; 2. naad, reet: de voegen van een muur dichtmaken, aanstrijken; n. m., het voegen, betamen: dat geeft geen voeg.

voeg Zie: voegen

VOEG - v. (-en), plaats waar twee voorwerpen, planken of steenen aan elkander verbonden zijn, naad, reet, sponning; de voegen van een muur dichtmaken, aanstrijken, met kalk ; de voegen met werk vullen; de voegen van een muur uitbikken; (mets.) liggende, streksche, doorgaande voegen; staande voegen; voegen in verstek. VOEGJE, o. (-s).