voegen - Werkwoord 1. (juridisch) Een procespartij kan zich 'voegen' in een zaak waar hij of zijn niet de initiator van is. 2. het afwerken van metselwerk voegen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord voeg

voegen - regelmatig werkwoord uitspraak: voe-gen 1. je gedragen naar de omstandigheden ♢ hij voegt zich naar Gods wil 2. ze aan elkaar vastmaken ♢ we voegen woorden samen tot zinnen ...

(voegde, heeft gevoegd), 1. onderling verbinden: woorden aan elkaar —; 2. verenigen zonder dat er van verbinding sprake is: hij wil zijn tuin bij de mijne —; zich bij iemand —, zich in iemands gezelschap begeven; de daad bij het woord -, ten uitvoer brengen wat men zegt; 3. de voegen tussen stenen opvullen, volzetten met kalk;...

v., foegje; dat voegt mij niet, dat is myn saek net; zoiets voegt niet, soks is, jowt gjin foech; een ieder niet —, gjin allemansfoech, allemansgading wêze; zich erbij —, jin derby jaen.

voegde, h. gevoegd (1 onderling verbinden, in elkaar passen; 2 passen, betamen; 3 fijne kalkspijs tussen de naden van een muur strijken; bijstrijken; 4 verenigen met; insluiten; 5 gelegen komen): 1. aarden buizen in elkaar voegen, twee planken in of aan elkaar voegen; 2. zulk een toon voegt u niet; 3. een gevelmuur voegen; 4. hij wil dit weiland bi...

VOEGEN - (voegde, heeft gevoegd), samensluiten, onderling verbinden: planken in, aan elkander voegen; — (mets.) de ruimten tusschen de steenen ophullen, bijstrijken (met kalk); — vereenigen met: twee woorden aan elkander voegen; hij wil zijn tuin bij den mijnen voegen; zich bij iem. voegen, zich in iemands gezelschap begeven; de partij...

zie Behooren.