(17e eeuw, vero.) verzamelterm voor minderwaardige, verachtelijke mensen. Letterlijk: dat wat weggeveegd moet worden. Syn.: geteisem*. schorremorrie*, tuig* van de richel. • Terwyl werelt en hel tegens dien Gekruisten Godt met zwaart en wetten woeden en razen, terwyl zyne kruisgezanten, verachte visschers, het schandaal en de vloek van Joden e...

slecht, gemeen volk. De aangesprokene wordt vergeleken met datgene wat wordt weggeveegd: het vuile stof. Ben ik te beschuldigen dat ik een nagt logement gaf aan myne vriendin, in zulke occasie? Verdien ik voor het uitvaagsel der natuur uitgemaakt te worden, omdat ik met geld, raad, in persoon haar, mijne vriendin, die verongelykt wierd, hielp? (Bet...

Uitvaagsel, vuilnis; (fig.) uitschot, tuig, minderwaardig slag mens, gespuis. In Klaagliederen 3:45 verwijt de schrijver God: ‘Gij hebt ons gemaakt tot verachtelijk uitvaagsel te midden van de volkeren’ (NBG-vertaling; de NBV heeft: ‘U maakt ons tot schuim en uitschot te midden van de volken’). In de grote hoeveelheid woorden voor minder gewaardeer...

o., (alleen fig.) het volstrekt minderwaardige, het schuim, het uitschot.

s.n., útskaeisel (it), útskot (it), útfaechsel (it).

o., eig. wat uitgeveegd is, alleen fig., het volstrekt minderwaardige, het schuim, het uitschot, de heffe, de gemeenste troep : de W.A. en de landwacht werden gevormd door het uitvaagsel van het volk; het uitvaagsel der maatschappij.

UITVAAGSEL - o. (-s), wat weggeveegd kan worden of is; (fig.) lage, slechte menschen: het uitvaagsel der menschen, de heffe des volks.

zie Uitschot.