Wat is de betekenis van uitdoven?

uitdoven - Werkwoord 1. ergatief geen licht of vuur meer voortbrengen ♢ Gedurende de nacht was het kampvuur uitgedoofd en in de kou van de ochtend trachtte hij met de smeulende sintels een nieuw vuur te ontsteken. 2. (ov) een einde maken aan het voortbrengen van vuur of licht ...

uitdoven - regelmatig werkwoord uitspraak: uit-do-ven 1. niet langer branden ♢ een sigaret dooft meestal vanzelf uit 1. een uitgedoofde vulkaan [die niet meer werkt, geen lava meer spuwt]...

1. M. betr. t. allerlei (nieuwe) bewegingen, stromingen, gebeurtenissen, geluiden: (doen) afnemen, uitroeien, smoren. Die heeft in het CVP-maandblad «Zeg» verklaard dat de inschrijvingsrechten in de zeven zogeheten Egmontgemeenten «eenmalig» zijn, waaruit zijn ondervrager ... de gevolgtrekking haalde dat die inschrijvingsrec...

v., útdôvje; (uitgaan), forflauje -falie; de kachel dooft uit, de kachel jowt him del.

...

(doofde uit, heeft en is uitgedoofd), 1. (overg.) de vlam, de gloed (van iets) smoren, doven, blussen: vuur, turfkolen uitdoven.; — (fig.) dat dooft alle lust en ijver geheel uit, doet die teniet, doet ze vergaan. 2. (onoverg.) uitgaan, zijn gloed verliezen: het vuur begint uit te doven; — (fig.) zijn geest doofd...

doofde uit, h. (1), i. (2) uitgedoofd (1 blussen, de vlam smoren; 2 van zelf uitgaan): 1. de vlam uitdoven; fig. de lust, de ijver, de liefde uitdoven, te niet doen gaan; 2. het vuur doofde langzamerhand uit.

('uid) (doofde uit, uitgedoofd) I. (heeft) 1. smoren, blussen : de vlam -. 2. te niet doen : de lust, de ijver, de liefde . II. (is) vanzelf uitgaan : de vlam dooft uit.

Werkwoord: ten einde branden, uitbranden, uitgaan, verglimmen, uitdoven, uitwaaien, uitregenen, het vuur is dood, uit moeten, uit mogen, uit kunnen, uit zijn. Adjectief: geblust, verdoofd, uitgedoofd, doof, dood, uit, blusbaar. Naamwoord: uitdoving, uitbranding, verglimming, extinctie. Causatief: uitdoven, doven, bl...